Marthijs met zijn Atheneumdiploma

ATHENEUM

Bij het bord....gemaakt door oom Folkert:
Marthijs de Haan met MAVO, HAVO en VWO

Spreekbeurt atheneum 6 in 1993

Geachte aanwezigen,
Ik sta hier
met mijn papier
waarmee ik eindelijk het studeren nu echt kan gaan leren.
Na jaren van blokken en zwoegen
kunnen wij met dit kalf ploegen.
Het atheneum zit er voor ons op.
Wat kregen wij vaak op de kop
van docenten die ons zwoegend niet zagen zitten,
maar juist dachten dat wij zaten te pitten,
Soms viel ons dat ook niet zwaar
of vindt u dat raar?
Toch weten wij wie we danken verschuldigd zijn.
Eigenlijk vonden we het bij alle docenten fijn.
Van de één kreeg je een negen.
De ander gaf je de zegen.
En zelfs met een zes
ging je niet op de fles.
Alleen met een vier baalde je als een stier.
Echter zweeg 's morgens de wekker
dan baalde je als een stekker,
want wat was er mooier dan hier op sxchool te studeren.
Die instelling danken wij aan de docenten, dames en heren.

Wat te denken van de leraar biologie.

Hij vertelde ons alles wis en drie.

Over vogels, over vissen.

Hoe een mol het onderdoet.

Hoe een geit en een ram

maken w'één klein lam.

Hoe een vlinder knipoogt.

Hoe een vis de schubben droogt.

Hoe een koe vangt een haas

en een visser een dikke baars.

Hij vertelde over artisjokken

en sprak zelfs over eierstokken

Wiskunde en algebra

gaf de docent wiskunde met veel poeha.

Wel, wat kon die man

daar heel veel van.

Vaak met stomme monden

zaten w'ons te verwonderen

en te koekeloeren

naar de sommen op het bord.

Wat er wel eens aan schortte, was dat wij hem snapten,

uitgezonderd de knapsten.

In deze luchtvervuilde tijden 
is een scheikunde docent te benijden.
Hij weet van vele stoffen wat.
Welk slosetpapier goed is voor zijn gat.
Hij werkt met buisjes en met branders.
Hij mengt en brouwt en doet niet anders.
U weet wel, zo'n ingewikkeld brouwsel maken,
waar een leek bij staat te kijken met beschaamde kaken.
Het periodiek stelsel kent hij uit zijn hoofd.
Er is geen meerwaardigheid die hem van 't verstand berooft.
Voor fosfor is hij helemaal niet bang.
Met ijzeren vuist pakt hij het in de tang.
Hij heeft een hoofd vol moleculen en atomen.
Je ziet de formules boven zijn hoofd uitkomen.

Bij aardrijkskunde leerde je de ganse kloot.
Aan topografie had je een broertje dood.
Over industrie en granen,
over steden en kranen,
over passen en wegen,
over droogte en regen,
Zuidpool en evenaar.
Je bent er nooit mee klaar.
Rivieren en meren
Zuidpool en ijsberen,
geboorteoverschoten,
milieu dat wij doen verrotten,
sluizen en blauwe kwal.

Ieder vak kreeg zijn gerak.
Het waren er maar zeven,
Je moest er wat voor doen,
Haalde het niet op een slof en schoen.
Zo had je in de examenklas,
een monsterachtig beest in de tas.
Ze noemden dat schoolonderzoek.
Dat is een kont zonder broek.
Want was het onderzoek gedaan.
Dan mocht je nog naar het examen gaan.
Luistertoetsen waren in,
maar niet naar ieders zin.
Dan had je de spreekbeuren nog.
Misschien heel nuttig, maar toch
een beroerd iets om te doen,
want je zou je soms bedoen
om al die zenuwachtigheden
doe zich voor de klas voordeden.

Overal waren cijfers voor
Ze haalden je er dik door.
Cijfers voor spreekvaardigheid,
cijfers voor schrijfvaardigheid
en geen ijdelheid der ijdelheid.
Het telde mee voor het examen.
En je wilde je niet schamen,
dus zette je hem op
en stampte alle leerwerk in je kop.

Literatuur werd voor ons een open boek.
Vele uren brachten wij met lezen zoek.
Het werk van Mulisch, Maarten 't Hart 
doorworstelden wij met pijn en smart.
Bekentissen van Jan Wolkers
daar ging je bloed van koken.
En lazen wij weer een sonnet
dan lag je dubbel van de pret.
Alleen dat gezeur van Kees van Kooten
Tsjonge, wat was dat soms KLOTEN EN NIET ZO BIE
Stijlverschijnselen leerden wij vele:
Bittere tonen, maar gesmeerde kelen.
De voet van een berg
ook al zo erg,
Enumeratie en Eufenisme.
Ik zal dat alles missen.
En het ergste waren de referaten,
wat kon ik die dingen haten.

Samen met ouders en vrienden beleven wij deze schone dag
en nemen diploma en cijferlijst in ontvangst met een gulle lach.
Dankzij de noeste vlijt der docenten
werd iets van ons meiden en venten.
Tevens is het moment van afscheid daar
en pinken wij we één traan of een paar.

Het einde nadert nu met spoed
Ik wens: Het gaat u allen goed.
Veel voorspoed en zegen aan alle geslaagde kandidatem
en ik hoop, dat ze het studeren nog lang niet kunnen laten.

En u docenten zet voort uw schone werk,
want dankzij u maken wij de samenleving sterk.

Tot ziens