HANS BEEK

de MAN met de

HAMER

Hans Beek

ZUIDHORN - " De Algemene Computer Club Westerkwartier is opgericht in 1993 en bestaat nu dus al ruim 25 jaar.
In die tijd was het de bedoeling om computer geïnteresseerden bij elkaar te brengen.
We leefden toen nog in het DOS- tijdperk van de computer.
Dit was het systeem voor Windows, wat de meeste mensen wel kennen.
Toen we als vereniging begonnen, kwam de computer voor persoonlijk gebruik in huis net opzetten.
Wij als vereniging wilden ervaringen over het computergebruuik met elkaar delen en andere mensen hulp bieden bij computerproblemen.
Eén keer in de veertien dagen kwamen we bij elkaar om hierover te brainstormen.
Na het DOS-tijdperk, waarin alles nog met commando's ging, kwam Windows opzetten. 
Bij Windows kon men gewoon met de muis dingen aanklikken en werd alles wat eenvoudiger..
Daarnaast kwamen de 'games' toen ook heel erg opzetten.
Hier verschaften we toen ook veel uitleg over.
Op dit moment bestaat onze vereniging uit zo'n dertig leden en zijn we wel gekrompen ten opzichte van vroeger.
Dat komt. denk ik, omdat computergebruik allemaal wat makkelijker wordt..
Mensen groeien tegenwoordig ook met somputers op.
Echter komen we nu nog steeds één keer per maamd bij elkaar om mensen te helpen.
Deze workshops, die clubmiddagen, worden genoemd, vinden plaats in het Cultureel Centrum te Zuidhorn.
Vele leden van ons zijn hierbij aanwezig, allen in diverse dingen gespecialiseerd.
De één weet veel af van besturingssystemen en de ander juist van games.
Zo vullen we elkaar ook aan.
Als vereniging  willen we de computerkennis en computergebruik in het Westerkwartier bevorderen.
Het is ontzettend leuk om de technische ontwuikkeling van de computer mee te maken en te stoeien met deze ontwikkelingen.
Daar haal ik echt voldoening uit.
Daarnaast vind ik het ook interessant om ervaringen te delen en hen te helpen.
Onze vereniging is absoluut niet commercieel ingesteld.
Wel betalen leden een kleine donatie, waarvan wij ons voort- bestaan kunnen betalen.
Mensen die eens bij de clubmiddagen willen komen kijken, zijn van harte welkom.
De eerstvolgende clubmiddag vindt plaats op 11 mei"

Uit:
de streekkrant



Hans Beek was gymnastiekleraar aan de MAVO van Noordhorn.
In de schoolkrant schreef ik vaak stukjes over Hans Beek.
Twee stukken plaats ik in dit gedeelte, omdat ik in het stuk beschreef , dat hij werd archivaris en afscheid nam van onze school.
In die tijd gebruikten we nog niet de computer.
Dat veranderde de laatste jaren van mijn loopbaan..
Twee jaar voordat ik met pensioen ging, gebruikten we de computer voor het vastleggen van de cijfers, die we aan de leerlingen gaven.
Dat was alles!

Toen ik gepensioneerd was kwam de verruiming van het KANAAL en de nieuwe bruggen.
Het volgen als fotograaf duurde een paar jaren
Dit jaar in 2019 zijn we bezig met de laatste fase.
Het gaat om de bouw van vier huizen die dit jaar tussen Noordhorn en de nieuwe helfbrug!
De sites vertelden over de schoolkrant "Door Dik en Dun", de verbouwing van het  MAVO-gebouw door de bewoner KOK en de verruiming van het kanaal.
Er werd begonnen in de zomer van 2012 tot nu (2019)


Op 9 mei 2018

Rijksstraatweg! mei 2019

In de schoolkrant "Door dik en dun' schreef ik vaak een artikel uit het Rijke Leven van J.S. Bach (Beek).
Waarin Hans Beek werd gepromoveerd tot archivaris en afscheid nam van de MAVO van Noordhorn.
Wel behield hij de dag van de lagere school, waar hij nogoptrad als gymnastiekleraar.

Uit het Rijke Leven van J. S. BACH (BEEK)

Het duister is langzaam weggekropen

een vroege vogel is toegelopen

Een kat gaat over in heftig gemiauw

een slaperige Beek ontwaakt naast zijn vrouw.

Bedachtzaam trekt hij zijn Adidas- pak aan,

haalt zijn Puma -kamerjas uit de kast vandaan.

Zacht aait hij over het merk

“Nog  één dag doe’k dit werk”.

Na deze punktuele situatieschets

Is het uit met het melige geklets

Om de nieuwsgierigheid niet langer in te tomen,

Moeten er nu concretere zinnen komen.

Beek had zich maanden kunnen,

op wat hij na de grote vakantie zou gaan beginnen.

Voor hem is het vandaag een weemoedige dag.

Hij neemt afscheid van leerlingen die hij steeds om zich heen zag.

Hoewel hij zich op deze dag had verheugd,

Deed dat afscheid nemen hem toch geen deugd.

In het jaar dat aan de vakantie voorafging,

Had Beek in zijn kop maar één ding

Hij wou zijn horizon verleggen

en voor een jaar zijn baan opzeggen.

Graag zat hij in een bibliotheek,

waar hij urenlang in oude boeken keek.

Nu had dat muffe papier hem een kik gegeven.

Zo’n boek zei hem: “Toe Beek blijf nog even”.

Al dat historische gewroet

deed hem verschrikkelijk goed.

Thuis plaatste hij een hele oude boekenkast

en leerde zich boeken zoeken op de tast.

Alleen  al door de geur van oud papier

baalde hij van dat gym geven als een stier.

Hoe fijn

zou het zijn.

de hele dag die geur te ruiken

Zijn liefde ging steeds verder ontluiken.

Zelfs alle sprays gebruikt in huis,

brachten de geur van oude boeken bij hem thuis.

Zijn tochten naar de oude archieven

maakte dat hij ging versturen vele brieven.

Dit alles had hij toen zijn vrouw verteld,

Zij stond daarvan verteld.

Even dacht zij aan toen met die,

en staarde in het niets.

Beek mompelde nog:”Zo’n job”.

doch zij zei:”Kom Hans, kop op.

Jij wordt, zeg het maar, als het niet waar is

wat mij betreft binnen het jaar archivaris

Daarna is het snel gegaan.

Beek had het verzoek gedaan

een opleiding te mogen volgen.

Het bestuur reageerde niet verbolgen.

Zij gunden hem een jaar studieverlof

En Beek was dolgelukkig met die bof.

Natuurlijk had die Beek een prima baan

en bracht vele kinderen sterke spieren aan.

Echter de klassieke stijl ontbrak.

dat was wat de heer Beek zo stak

Zonder die oude exercitiegymnastiek

werd Beek van die gymlessen ziek.

Ook moet u weten dat,

Beek was het werken in die Gymzaal zat.

Een ander vertrek om te kunnen snuffelen in oude boeken,

tenminste zo deed hij het zijn collega’s uit de doeken

Dat gevlieg in zo’n zaal was niet altijd te verdragen,

al zou je die Beek nooit echt horen klagen.

Hij zou voor  ’t nageslacht dingen gaan uitzoeken

in een doodstille zaal zitten met prachtige oude boeken.

hoefde nooit meer ’t volleybalnet op te hangen

geen vogelnestjes meer maken aan ringen of stangen.

Door zelf geschiedenis te studeren

had hij een voorsprong op andere heren.

Maar nu terug naar het begin van dit mooie gedicht

want u denkt maar al te licht,

wanneer komt het einde nu in zicht.

In het begin werd verteld van die beroemde vrijdagmorgen

Zijn vrouw zei : ”Zul je het dan nooit leren?

Hans, je mag niet vergeten te trakteren”.

Dat was van hem bijna een tweede natuur.

Want trakteren, ja, dat was altijd duur.

Maar op zo’n dag verandert dat zelf,

en moet wel zeggen :”Nu geef ik wat weg”.

Toen Beek om acht uur naar school toe reed,

was het gebak van het bakken nog heet.

En vele repen in zijn tas,

waren de kinderen ook in hun sas.

Daar in Noordhorn, in het gymlokaal

telde hij het gebak en de repen allemaal.

Het waren er nogal wat

en het kostte weer centen zat

Maar een kniesoor die daar oplet.

Die gedachte moest maar eens op zij gezet.

Toen hij later ging bekomen van een uitputtende dag

sprak hij, toen hij thuis zijn vrouw weer zag:

“Morgen  geef ik geen gymnastiek,

morgen is ’t Beek niet meer kwiek.

Ik heb de hele dag getrakteerd,

dat ging dus weer goed verkeerd.

En dus ging Gympie gauw op zoek

naar zijn kast voor een oud boek

en kroop schurkend daarmee in een hoek.

En wat Beek na veertien maanden zal zijn?

Voor ons is het één voor hem is het andere fijn.

Wat moeten wij zonder deze man

en de verhalen die je over hem schrijven kan?

Vindt zo gauw maar eens aan ander weer,

Die stof tot schrijven geeft elke keer.

John Alcok

(1984  Door Dik en Dun schoolkrant Noordhorn) )

Uit het rijke leven van Johan Sebastiaan BACH (BEEK)

Het duister is langzaam weggekropen.

een late vogel brutaal aangelopen.

Een kat gaat over in heftig gemiauw.

De slaperige Beek ontwaakt naast zijn vrouw.

De wekker van zeven is zojuist afgelopen.

Het is met Beek zijn nachtrust gedaan,

gapend trekt hij open de Adidas-kast

en zoekt tastend zijn Puma- ochtendjas

Na deze punctuele situatieschets

is het uit met het melig geklets;

Om de nieuwsgierigheid niet langer in te tomen

moeten er nu concretere zinnen komen.

Het eitje op de tafel staat klaar,

ook vrouw en dochter zitten daar,

Voor Beek is het vandaag een grote dag,

omdat zijn nieuwe Adidas-tas mee mag,

Behoedzaam wordt het eitje gepeld.

“Pap,geeft vandaag weer gimmelstiek?

Beek stopt met inzicht! Hoe is zijn repliek.

In zijn nieuwe Adidas-tas

hij heeft die nog maar pas,

zit ook een nieuw trainingspakje.

Zijn vrouw smeet weg het oude kakje,

Dat had Wilhemina Friedevrouw gezien

Hoe kwam hij aan zo’n dochter kien?

Reeds lang leefde bij zijn vrouw en hem de wens

iets te doen aan Beek zijn uiterlijke mens,

Hij werkte dan wel alleen in de gymzaal

maar in dat oude kloffie stond ie toch voor paal.

Zijn kleine meid had de deur dicht gedaan:

“Pap, ik vind jou die pyama niet staan!

Beek wou hier actief gaan ingrijpen,

bij hem was een degelijk plan gaan rijpen,

dit alles had hij toen zijn vrouw verteld.

Zij stond daarvan versteld.

Even dacht zij aan toen met de fiets

En staarde in het niets.

Beek mompelde nog: “Je staat voor zak”.

Doch zij zei: “Een nieuw trainingspak!”

Daarna is het snel gegaan.

Een Adidas-pak kwam in de kast te staan.

Het besluit werd toen genomen

op gym verkleed als heer te komen.

Natuurlijk had die Beek prima gym gegeven,

Maar dit was toch wel anders even.

De echte klassieke stijl ontbrak.

Dat was wel wat de heer Beek zo stak.

De leerlingen moesten zijn gezag herwaarderen,

en leren in hem de bewegingsdocent te eren.

Ook moet u weten dat,

Beek was dat respectloze gedoe zat.

Wat harder werken tijdens de gym

dat is voor de leerlingen niet zo slim.

Door zich in het nieuw pak te steken,

Kon hij in één klap afrekenen met de bewegingsleken

In  één treffen zijn eer herstellen.

Iedereen in Aduard zou dat rondvertellen.

De kinderen zouden weer sterke spieren krijgen

en niet na één rondje al staan te hijgen.

De dames bleven niet weg van gymnastiek.

zelfs al voelden zij zich dat beetje ziek.

Door zich te steken in zijn nieuwe pak,

bewees hij : “Beek is geen ouwe gymzak!”

Maar nu, terug naar het begin van dit mooie gedicht.

want u denkt maar al te licht:

“Wanneer komt het einde nu in zicht?”

In het begin werd verteld van die beroemde de maandagmorgen.

’s Morgens vroeg begonnen reeds de zorgen.

Zijn vrouw was reeds opgestaan

Om met het zachte eitje klaar te staan.

Het Adidas-pak stond kant en klaar;

Met een kwartier was Beek daar.

In de docentenkamer kleedde hij zich om

en heus het pak stond hem niet dom.

Dagenlang had hij geprobeerd strenge bevelen te slaken.

Nu zou hij de eersteklassers de blitz gaan maken

Hij liep door de deur, het is te maf.

Daar stonden al die leerlingen pas

Was dit hun Beek, die anders wat slonzige man?

Zij staarten hem aan, kregen er niet genoeg van.

Beek zweeg en begreep en sprak toen simpel:”Zit”

De leerlingen voelden zich plots jongens met pit.

Deze metamorfose

was voor hen geen pose.

Eerbiedig volgden zij zijn bevelen.

het kostte Beek geen moeite hen te bespelen.

Toen zij een estafette gingen,

liepen zij zich uit het fatsoen.

De wil om te winnen was weer daar.

geen bevel van Beek was hen te raar.

Zo konden zij vijf seconden winst behalen,

Als ze op de finishlijn op de knieën neerdaalden.

een klapzoen op de grond was daarvoor voldoende.

Je zag toen hoe de één na de ander de grond zoende

Die avond zat Beek onder uitgezakt

Zijn Adidas-pak in de tas gepakt.

Zijn vrouw zweeg, begreep zijn stemming wel.

Zij kuste hem toen ontroerd op zijn oorlel

En Beek, nog in trance van zijn werk verstrikt,

sprak ”Och jij hebt vijf seconden eerder aangetikt!”

John Alcock

(1984  Door Dik en Dun Schoolkrant Noordhorn)