Het jaar 2016
De maand mei:
Voor het pontje!
De aanlegsteiger!
Tegenover HOEVE, zoals AFMAN heeft beloofd!
Hij vraagt of hij zijn haren moet kammen...
.....voordat ik hem op de plaat vastleggen!
De inloop bij HOEVE!
Een beurtschipper...
......en de inloop voor het pontje!
HET PONTJE!
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
Heen en weer (Heen en weer)
De boot is vol!
(Heen en weer, heen en weer)
Ik zeg: "De boot is vol!"
(Heen en weer, heen en weer)
Stap niet in de boot, hij is vol!
(Heen en weer, heen en weer)
Blijf aan de wal meneer, u ziet toch dat de boot vol is!
(Heen en weer, heen en weer)
Toe nou mensen, kom toch niet in deze volle boot!
(Heen en weer, heen en weer)
Ga nou weg mensen, dat loopt nog verkeerd af!
(Heen en weer, heen en weer)
(Heen en weer, heen en weer)
Toe nou mensen, kom toch niet in deze volle boot!
(Heen en weer, heen en weer)
Ga nou weg mensen, dat loopt nog verkeerd af!
(Heen en weer, heen en weer)
Wees nou verstandig mensen!
(Gegil, klotsend water)
Drs. P
Duikend van af het PONTJE!
 |
| Roken deed Drs. P graag en veel. |
(FOTO's SASKIA VANDERSTICHELE, WIM BONT)
Vic van de Reijt, een van de beheerders van de nalatenschap van Drs. P, haalt herinneringen op aan de schrijver van onvergetelijke liederen als DODENRIT, KNOLRAAP EN LOF, SCHORSENEREN EN PREI en HALLELUJA KAMERADEN.
Vic van der Reijt
Het is morgen honderd jaar geleden dat Heinz Hermann Polzer werd geboren in het Zwitserde Thun.
Hij was de zoon van een Oostenrijkse vader met nationaal-socialistische sympathieën en een Nederlandse moeder, Lily van Kol, afkomstig uit een bekend socialistisch geslacht.
Dat huwelijk hield dan ook geen stand.
Op 3-jarige leeftijd verhuisde de kleine Heinz met zijn moeder en een oudere zus naar Nederland, waar hij zich zou ontwikkelen tot een model immigrant.
Als Drs. P-bij het Nederlandse publiek door Willem Duys zo geïntroduceerd in 1964 in zijn programma VOOR DE VUIS WEG- maakte hij furore als schrijver van bizar-humoristische liedteksten, zoals DE COMMENSAAL ("Er ligt al weer een juffrouw in het trapportaal"). VEERPONT ( "Heen en weer") en DODENRIT ("Troika hier, troika daar"), en verrijkte hij de Nederlandse taal met talloze nieuwe rijmvormen, waarvan het ollekebolleke het bekendst geworden is.
Aan het einde van zijn leven werd hij door de Nederlandse Taalunie geëerd met een bijzondere oorkonde voor zijn uitzonderlijke bijdragen aan de Nederlandse taal-een onderscheiding waarop hij altijd Zwitser gebleven, trots was.
Bij zijn honderste verjaardag verschijnen vijftig liedteksten van Drs. P in ZONG EN SPEEL MET DRS. P, met bladmuziek van Paul Prenen, die hem jarenlang begeleidde, en met toelichtingen van Ivo de Wijs, zelf tekstschrijver en cabaratier.
Wat zou Drs. P blij geweest zijn met dit boek!
Ik herinner me nog goed hoe ik hem begin jaren zeventig zag optreden in een rokerige ruimte van studentensociëteit H'88 aan de Amsterdamse Herengracht.
Keurig in pak gestoken nam hij plaats achter een gammele piano, alwaar hij werd omringd door een vreemde mengeling van corpsballen en langharig studententuig in spijkerbroek.
Omstandig legde hij uit dat hij geen geschoold liedzanger was en daarom de geijkte concertpodia vermeed, maar dat hij zich zeer gevleid voelde dat hij mocht 'kwinkeleren' in de aanwezigheid van dit hoogbegaafde publiek.
Hij bescikte niet over partituren en moest dus al zijn liedjes 'uit de blote schedel' vertolken, met alle risico dat hij onderweg ergens de tekst zou kwijraken.
Maar ongetwijfeld zouden de toeschouwers hem bij deze pijnlijke momenten behulpzaam zijn.
Daar was geen woord te veel van gezegd.
Met fantasierijk pianospel riep de doctorandus zijn ,melodieën tot leven en zette de eerste regels in het schrijnend levenslied HET HART EENER DEERNE:
ZIJ WAS ALS KIND NAAR
AMSTERDAM GEKOMEN
BETOOVERD DOOR DE STEEDSCHe
PRONK EN PRACHT
ZIJ WAS ALS KAMERMEISJE
AANGENOMEN
IN ZEEK'RE WONING AAN DE
KEIZERSGRACHT......
Bij het derde couplet kwam Drs. P in moeilijkheden.
Alleen de eerste twee regels wist hij met zijn krekerige stem nog uit te brengen:
ZIJ DWAALDE WEER DOOR NACHTELIJKE
STRATEN
DOCH ZONDER LICHTEN THANS OF RIJKEN TOOI
Daarnaast moest het studentenpubliek redding brengen.
Ongegeneerd brulde mijn buurman, die je qua uiterlijk eerder bij een concert van Led Zeppelin zou verwachten, de volhende regels:
HET PAD DER DEUGD HAD ZIJ
VOORGOED VERLATEN
ZIJ WAS VERWORDEN TOT EEN
LICHTEKÓÓI!
Op die avond werd mij duidelijk:
Drs. P was cult.
Hij zong over het café-chantant ( 'Daar geven vrouwen fraag lucht, aan wuftheid en behaagzucht') en over een Rotterdamse seriemoordenaar die door zijn hospita wordt terechtgewezen ('Zo'n juffrouw hoort in het kanaal maar niet bij ons in 't trapportaal')
Die wrang-geestige liedjes bleken afkomstig te zijn van een langspeelplaat uit 1966, Drs.P, die in de tijden van 'The Beatles en de Stones nauwelijk op de radio was gedraaid. maar toch zijn weg had gevonden naar een klein, geestdriftig publiek.
Na wekenlang zoeken kon ik een exemplaar bemachtigen in een stoffige platenzaak die kort daarna ter ziele ging.
Bij een volgend optreden van Drs. P in de Amsterdamse studentensoos H'88 zong ik zijn liederen hartstochtelijk mee, vooral het refrein uit TANTE CONSTANCE EN TANTE MATHILDE:
"Terwijl de kater sliep en de pendule liep en de kanarie sprak:
Tjiep tjiep tjiep tjiep'
In die beginjaren zeventig begon de ster van Drs.P te rijzen.
Cabaretières als Hetty Blok, Jenny Arean en Adèle Bloemendaal zetten zijn repertoire op de plaat, Rob Touber maakte er een hele televisishow mee en Rik Felderhof nodigde hem uit voor zijn programma POPTATER,elke week moest Drs. P een nieuw lied komen zingen op een van te voren opgegeven thema.
Dat kon de Elfstedentocht zijn, een Snekercafé, een volkstuintje of een veerpont.
Ivo de Wijs schrijft in het muziekboek over dat laatste nummer:
"Omdat Drs. P niets van gier- en kabelponten en van de verschillende tussen veerponten en veerboten, voetveren en fietsveren wist, verdiepte zich in het gemoedsleven van de eenzame veerpontschipper'.
Zo ontstonden schitterde regels als:
De oever waar we niet zijn noemen
wij de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we
daar zijn aangeland
En als de pont zo lang was als de
nreedte van de stroom
Dan kon hij blijven liggen, zei me
laatst een econoom
Zo denk ik dikwijls over het geheim
van het bestaan
en dat ik op de wereld ben om heen
en weer te gaan
Veerpont kwam uit op single en werd een grote hit.
Drs. P verliet de rokerige studentenzaaltjes en meldde zich bij Chiel Montagnes tv-programma OPLOSSE GROEVEN.
Een jaar later was hij met zijn DODENRIT te gast bij Ad Vissers TOPPOP .
De doctorandus was gewoon in zijn dagelijkse outfit gekomen, driedubbel grijs met stropdas, maar zette op verzoek van de regie een berenmuts op.
Zo zien we hem zich door de muziek playbacken, waarbij hij de tekst ondersteunt met educatief handgebaar en wolvengehuil.
Van cultartiest was hij bekende Nederlander geworden en veelgevraagd tekstschrijver.
Hij leverde jaarlijks een carnavalshit aan Adèle Bloemndaal ( WAT HEB JE GEDAAN, DAAN?, HALLELUJAH KAMERADEN) en zette de complete groente-en fruitcyclus op rijm en muziek.
In de jaren tachtig richtte Drs, P samen met Ivo de Wijs het Rijmschap op, gevolgd door talloze publicaties waarin hij zijn liefde voor de Nederlandse taal beleed.
Hij bleef optreden, vaak met het Amsterdams Philharmonisch Trio onder leiding van Paul Prenen, maar daarmee hield hij op toen hij zijn 80ste verjaardag bereikt had.
Zijn leven lang is lang is Drs P omringd door een toegewijde vriendenkring die hem elk vijf jaar hulde kwam brengen.
Het waren min of meer verplichte festiviteiten, waar hij intens van genoot.
Hoogtepunt was de verschijning in 2013 van Drs. P Compilé Compilé, waarop 180 nummers verzameld
zijn, met een hommage in De Kleine Komedie, waarbij Heins in zijn dankwoord een Troika-achtige huppelbeweging maakte, die hem bijna in het publiek deed belanden.
Zo miste hij op een haar na de eretitel van 'oudste stagediver ter wereld'.
Dat huwelijk hield dan ook geen stand.
Op 3-jarige leeftijd verhuisde de kleine Heinz met zijn moeder en een oudere zus naar Nederland, waar hij zich zou ontwikkelen tot een model immigrant.
Als Drs. P-bij het Nederlandse publiek door Willem Duys zo geïntroduceerd in 1964 in zijn programma VOOR DE VUIS WEG- maakte hij furore als schrijver van bizar-humoristische liedteksten, zoals DE COMMENSAAL ("Er ligt al weer een juffrouw in het trapportaal"). VEERPONT ( "Heen en weer") en DODENRIT ("Troika hier, troika daar"), en verrijkte hij de Nederlandse taal met talloze nieuwe rijmvormen, waarvan het ollekebolleke het bekendst geworden is.
Aan het einde van zijn leven werd hij door de Nederlandse Taalunie geëerd met een bijzondere oorkonde voor zijn uitzonderlijke bijdragen aan de Nederlandse taal-een onderscheiding waarop hij altijd Zwitser gebleven, trots was.
Bij zijn honderste verjaardag verschijnen vijftig liedteksten van Drs. P in ZONG EN SPEEL MET DRS. P, met bladmuziek van Paul Prenen, die hem jarenlang begeleidde, en met toelichtingen van Ivo de Wijs, zelf tekstschrijver en cabaratier.
Wat zou Drs. P blij geweest zijn met dit boek!
Ik herinner me nog goed hoe ik hem begin jaren zeventig zag optreden in een rokerige ruimte van studentensociëteit H'88 aan de Amsterdamse Herengracht.
Keurig in pak gestoken nam hij plaats achter een gammele piano, alwaar hij werd omringd door een vreemde mengeling van corpsballen en langharig studententuig in spijkerbroek.
Omstandig legde hij uit dat hij geen geschoold liedzanger was en daarom de geijkte concertpodia vermeed, maar dat hij zich zeer gevleid voelde dat hij mocht 'kwinkeleren' in de aanwezigheid van dit hoogbegaafde publiek.
Hij bescikte niet over partituren en moest dus al zijn liedjes 'uit de blote schedel' vertolken, met alle risico dat hij onderweg ergens de tekst zou kwijraken.
Maar ongetwijfeld zouden de toeschouwers hem bij deze pijnlijke momenten behulpzaam zijn.
Daar was geen woord te veel van gezegd.
Met fantasierijk pianospel riep de doctorandus zijn ,melodieën tot leven en zette de eerste regels in het schrijnend levenslied HET HART EENER DEERNE:
ZIJ WAS ALS KIND NAAR
AMSTERDAM GEKOMEN
BETOOVERD DOOR DE STEEDSCHe
PRONK EN PRACHT
ZIJ WAS ALS KAMERMEISJE
AANGENOMEN
IN ZEEK'RE WONING AAN DE
KEIZERSGRACHT......
Bij het derde couplet kwam Drs. P in moeilijkheden.
Alleen de eerste twee regels wist hij met zijn krekerige stem nog uit te brengen:
ZIJ DWAALDE WEER DOOR NACHTELIJKE
STRATEN
DOCH ZONDER LICHTEN THANS OF RIJKEN TOOI
Daarnaast moest het studentenpubliek redding brengen.
Ongegeneerd brulde mijn buurman, die je qua uiterlijk eerder bij een concert van Led Zeppelin zou verwachten, de volhende regels:
HET PAD DER DEUGD HAD ZIJ
VOORGOED VERLATEN
ZIJ WAS VERWORDEN TOT EEN
LICHTEKÓÓI!
Op die avond werd mij duidelijk:
Drs. P was cult.
Hij zong over het café-chantant ( 'Daar geven vrouwen fraag lucht, aan wuftheid en behaagzucht') en over een Rotterdamse seriemoordenaar die door zijn hospita wordt terechtgewezen ('Zo'n juffrouw hoort in het kanaal maar niet bij ons in 't trapportaal')
Die wrang-geestige liedjes bleken afkomstig te zijn van een langspeelplaat uit 1966, Drs.P, die in de tijden van 'The Beatles en de Stones nauwelijk op de radio was gedraaid. maar toch zijn weg had gevonden naar een klein, geestdriftig publiek.
Na wekenlang zoeken kon ik een exemplaar bemachtigen in een stoffige platenzaak die kort daarna ter ziele ging.
Bij een volgend optreden van Drs. P in de Amsterdamse studentensoos H'88 zong ik zijn liederen hartstochtelijk mee, vooral het refrein uit TANTE CONSTANCE EN TANTE MATHILDE:
"Terwijl de kater sliep en de pendule liep en de kanarie sprak:
Tjiep tjiep tjiep tjiep'
In die beginjaren zeventig begon de ster van Drs.P te rijzen.
Cabaretières als Hetty Blok, Jenny Arean en Adèle Bloemendaal zetten zijn repertoire op de plaat, Rob Touber maakte er een hele televisishow mee en Rik Felderhof nodigde hem uit voor zijn programma POPTATER,elke week moest Drs. P een nieuw lied komen zingen op een van te voren opgegeven thema.
Dat kon de Elfstedentocht zijn, een Snekercafé, een volkstuintje of een veerpont.
Ivo de Wijs schrijft in het muziekboek over dat laatste nummer:
"Omdat Drs. P niets van gier- en kabelponten en van de verschillende tussen veerponten en veerboten, voetveren en fietsveren wist, verdiepte zich in het gemoedsleven van de eenzame veerpontschipper'.
Zo ontstonden schitterde regels als:
De oever waar we niet zijn noemen
wij de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we
daar zijn aangeland
En als de pont zo lang was als de
nreedte van de stroom
Dan kon hij blijven liggen, zei me
laatst een econoom
Zo denk ik dikwijls over het geheim
van het bestaan
en dat ik op de wereld ben om heen
en weer te gaan
Veerpont kwam uit op single en werd een grote hit.
Drs. P verliet de rokerige studentenzaaltjes en meldde zich bij Chiel Montagnes tv-programma OPLOSSE GROEVEN.
Een jaar later was hij met zijn DODENRIT te gast bij Ad Vissers TOPPOP .
De doctorandus was gewoon in zijn dagelijkse outfit gekomen, driedubbel grijs met stropdas, maar zette op verzoek van de regie een berenmuts op.
Zo zien we hem zich door de muziek playbacken, waarbij hij de tekst ondersteunt met educatief handgebaar en wolvengehuil.
Van cultartiest was hij bekende Nederlander geworden en veelgevraagd tekstschrijver.
Hij leverde jaarlijks een carnavalshit aan Adèle Bloemndaal ( WAT HEB JE GEDAAN, DAAN?, HALLELUJAH KAMERADEN) en zette de complete groente-en fruitcyclus op rijm en muziek.
In de jaren tachtig richtte Drs, P samen met Ivo de Wijs het Rijmschap op, gevolgd door talloze publicaties waarin hij zijn liefde voor de Nederlandse taal beleed.
Hij bleef optreden, vaak met het Amsterdams Philharmonisch Trio onder leiding van Paul Prenen, maar daarmee hield hij op toen hij zijn 80ste verjaardag bereikt had.
Zijn leven lang is lang is Drs P omringd door een toegewijde vriendenkring die hem elk vijf jaar hulde kwam brengen.
Het waren min of meer verplichte festiviteiten, waar hij intens van genoot.
Hoogtepunt was de verschijning in 2013 van Drs. P Compilé Compilé, waarop 180 nummers verzameld
zijn, met een hommage in De Kleine Komedie, waarbij Heins in zijn dankwoord een Troika-achtige huppelbeweging maakte, die hem bijna in het publiek deed belanden.
Zo miste hij op een haar na de eretitel van 'oudste stagediver ter wereld'.
5 juni 2016
Ik breng de mensen heen, ik breng anderen weer terug
Mijn pont is als het ware ongeveer een soort van brug
En als de pont zo lang was als de breedte van de stroom
Dat kon hij blijven liggen, zei me laatst een econoom
Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer
Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer
Dan vaart hij uit, dan legt hij aan, dan hij steekt hij weer van wal
En ondertussen klinkt langs berg en dal mijn hoorngeschal
Heen en weer
Heen en weer
Heen en weer
En als de pont dan weer zijn weg zoekt door het ruime sop
Dan komen er werktuiglijk gedachten bij me op
Zo denk ik dikwijls over het geheim van het bestaan
En dat ik op de wereld ben om heen en weer te gaan
Wij zien hier voor ons oog een onverbiddelijke wet
Want ik als ik niet de veerman was, dan was een ander het
En zulke overdenksels heb ik nu de hele dag
Soms met een zucht van weemoed, dan weer met een holle lach
(Hahahahahaha)
Dan komen er werktuiglijk gedachten bij me op
Zo denk ik dikwijls over het geheim van het bestaan
En dat ik op de wereld ben om heen en weer te gaan
Wij zien hier voor ons oog een onverbiddelijke wet
Want ik als ik niet de veerman was, dan was een ander het
En zulke overdenksels heb ik nu de hele dag
Soms met een zucht van weemoed, dan weer met een holle lach
(Hahahahahaha)
Dit gebeurde in NOORDHORN in 2015
Reacties
Een reactie posten